FAQ

Παιδοδοντιατρική είναι η ειδικότητα της Οδοντιατρικής με αντικείμενο την οδοντιατρική πρόληψη και θεραπεία σε παιδιά και εφήβους ηλικίας 1-16 ετών, καθώς και σε ειδικούς ασθενείς (ΑΜΕΑ) όλων των ηλικιών. Στους ειδικούς ασθενείς ανήκουν άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας, διανοητικές ή σωματικές αναπηρίες, ψυχικές και νευρολογικές διαταραχές ή μεταβολικές παθήσεις.

Η παιδική οδοντιατρική εμπειρία καθορίζει τη στάση του ατόμου απέναντι στην οδοντιατρική πράξη.

Eίναι ειδικά εκπαιδευμένος οδοντίατρος σε όλες εκείνες τις επικοινωνιακές και ψυχολογικές τεχνικές που απαιτούνται για την προσέγγιση του παιδιού, ανάλογα με το επίπεδο γλωσσικής, νοητικής και συναισθηματικής ανάπτυξης που καθορίζεται από την ηλικία του. Αυτές είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ παιδιού και οδοντιάτρου, τη δημιουργία μιας θετικής εικόνας για τον οδοντίατρο από την αρχή της ζωής του παιδιού και την αναίρεση της φοβίας για την οδοντιατρική πράξη, εάν αυτή υπάρχει

Έχει πιο εξειδικευμένες γνώσεις σε θέματα πρόληψης προκειμένου μαζί με τον γονέα να προσαρμόζει σε κάθε παιδί το κατάλληλο προληπτικό πρόγραμμα, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες του, το στάδιο ωρίμανσής του και τις συνθήκες του οικογενειακού του περιβάλλοντος

Είναι πιο ενημερωμένος για τις τελευταίες τεχνικές θεραπείας και τα υλικά αποκατάστασης των παιδικών δοντιών, ώστε να αποφεύγει τις εξαγωγές

Γνωρίζει περισσότερα για τα στάδια ανάπτυξης δοντιών και γνάθων και είναι σε θέση να κάνει πρώιμη διάγνωση ορθοδοντικών και κρανιογναθικών ανωμαλιών. Ετσι παραπέμπει τα παιδιά στον ορθοδοντικό στην κατάλληλη ηλικία

Αναγνωρίζει και ξέρει να χειριστεί τις ιδιαιτερότητες των ΑΜΕΑ

Τα κύρια προβλήματα του παιδικού στόματος είναι η τερηδόνα, η ουλίτιδα, το οδοντικό τραύμα σε παιδικά και μόνιμα δόντια, oι στοματικές έξεις και οι ορθοδοντικές-ορθογναθικές ανωμαλίες.

Πρόληψη είναι η ενημέρωση των μικρών ασθενών και των γονιών τους σχετικά με τα αίτια των παραπάνω προβλημάτων και η εκπαίδευση τους σχετικά με τη συστηματική εφαρμογή αναγκαίων μέτρων για την αποφυγή τους.

Ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα πρόληψης που εφαρμόζεται σωστά με τη συνεργασία παιδιού και γονέα εξασφαλίζει καλύτερη στοματική υγεία και μειώνει την ανάγκη για οδοντιατρική θεραπεία.

Η πρόληψη αφορά:

• στις συμβουλές διατροφής και στις οδηγίες καθημερινής στοματικής υγιεινής
• στην έγκαιρη αντιμετώπιση των στοματικών έξεων
• στις διάφορες μεθόδους λήψης φθορίου στο σπίτι και στο ιατρείο
• στην προληπτική αντιμετώπιση του οδοντικού τραύματος
• στην έγκαιρη παραπομπή σε ορθοδοντικό
• στις προληπτικές καλύψεις οπών και σχισμών των μόνιμων δοντιών

Η πρώτη επίσκεψη στον παιδοδοντίατρο γίνεται ιδανικά γύρω στους 9-12 μήνες. Ετσι ελέγχεται έγκαιρα η ομαλή στοματική και οδοντική ανάπτυξη καθώς και η καθαρότητα των πρώτων δοντιών, που εμφανίζονται κοντά στους 6 μήνες.
Επίσης, οι γονείς ενημερώνονται για τις πρώτες τεχνικές βουρτσίσματος δοντιών και ούλων και προλαμβάνεται η πιθανή ανάπτυξη επιβλαβών στοματικών έξεων.

Τα παιδικά δόντια χρειάζονται θεραπεία παρόλο που θα αλλαχτούν γιατί:

• Εξυπηρετούν τη μάσηση, τη φώνηση και την εμφάνιση με τον ίδιο τρόπο όπως και τα μόνιμα
• Διατηρούν το χώρο στις γνάθους για να κατέβουν τα μόνιμα δόντια στη σωστή θέση
• Εάν τερηδονισμένα ή τραυματισμένα παιδικά δόντια μείνουν αθεράπευτα, ακολουθεί επιδείνωση της βλάβης πολύ ταχύτερη απ’ ότι στα μόνιμα
• Πιθανές συνέπειες είναι: οξύς πόνος, οδοντικό απόστημα ή/και νέκρωση, ενδεχόμενες ανωμαλίες στη μορφολογία  ή/και τη θέση του μόνιμου δοντιού, πρώιμη απώλεια με κλείσιμο του χώρου και ορθοδοντικές ανωμαλίες, καθώς και προβλήματα στη μάσηση και στην εμφάνιση.

Σε περίπτωση ατυχήματος και τραυματισμού δοντιού επισκεφθείτε άμεσα τον παιδοδοντίατρο για κλινικό και ακτινογραφικό έλεγχο, είτε πρόκειται για παιδικό, είτε για μόνιμο δόντι. Ακόμα κι αν δε διαπιστώσετε προφανή βλάβη, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος μελλοντικής φλεγμονής ή νέκρωσης του δοντιού.

Εάν το παιδί σας χρειάζεται σφραγίσματα αλλά φοβάται τον οδοντίατρο, είναι απαραίτητο να δημιουργήσει μία σχέση εμπιστοσύνης μαζί του προκειμένου να αποτινάξει τους φόβους του. Στην πραγματικότητα τα παιδιά πολύ σπάνια φοβούνται τον οδοντίατρο. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι ο φόβος δημιουργείται πρωτογενώς από προηγούμενη τραυματική ιατρική εμπειρία και δευτερογενώς από το άγχος και το φόβο που του μεταβιβάζει το περιβάλλον του και οι γονείς. Σε κάθε περίπτωση μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να κατακτήσει ή να ανακτήσει την ασφάλεια στη σχέση με το γιατρό του.

Η εφαρμογή κατάλληλων επικοινωνιακών και ψυχολογικών τεχνικών που σταδιακά αμβλύνουν το φόβο του παιδιού και αυξάνουν την αυτοπεποίθησή του, είναι η καλύτερη μέθοδος για την επιτυχή συνεργασία του με τον παιδοδοντιάτρο. Εκείνος με βάση την εμπειρία του είναι σε θέση να κρίνει από την ανταπόκριση του παιδιού εάν οι τεχνικές αυτές είναι αρκετές για να επιτύχει τα επιθυμητά επίπεδα συνεργασίας, ή εάν θα πρέπει να τις συνδυάσει με φαρμακολογικές μεθόδους. Αυτές μπορεί να είναι η εισπνοή πρωτοξειδίου του αζώτου, ή η γενική αναισθησία.

Το πρωτοξείδιο του αζώτου (laughing gas) χάρη στις ιδιότητες του να προκαλεί ψυχική ευφορία, χαλάρωση και ήπια αναλγησία, εφαρμόζεται με εξαιρετική επιτυχία σε περιπτώσεις παιδιών με έντονη οδοντιατρική φοβία ή ιδιαίτερα εύθραυστη ψυχολογία, υπερκινητικότητα και δυσκολίες συγκέντρωσης, έντονο αντανακλαστικό εμέτου ή ήπια πνευματική καθυστέρηση. Η χρήση του είναι ασφαλής, αλλά προϋποθέτει ειδική εκπαίδευση του Παιδοδοντιάτρου.

Η γενική αναισθησία του μικρού ασθενούς παραμένει η μέθοδος επιλογής σε περιπτώσεις ειδικών παιδιών με βαριές διανοητικές ή νευρολογικές διαταραχές ή/και σωματικές αναπηρίες.